Zesdaagse trektocht

Zondag 7 maart zijn we begonnen aan een trektocht door de bergen. In eerste instantie zouden we naar Jomson vliegen en aan het einde dan nog 2 dagen bij onze gids slapen en het schooltje bezoeken. Helaas waren de vluchten steeds vol waardoor we niet weg konden en liep onze gids weg zodat we tevens niemand hadden om ons mee te nemen naar het schooltje. Dus toen besloten om een geheel anderen route te nemen.
Eerst zijn we samen met onze gidsen Imam en Lok met een minivan naar Naya Pul gebracht. Zij zullen ons de komende dagen begeleiden op de tocht en dragen onze rugzakken. Wanneer we starten begint het al aardig warm te worden. De eerste dag lopen we vrijwel alleen maar trappen op naar boven. Behoorlijk zwaar als je bedenkt dat er soms weinig schaduw is en het 28 ° C is. Tussendoor stoppen we dan ook regelmatig om wat te drinken en te eten. We lopen die dag tot Hille.
De tweede dag zijn we alweer om 7.15 uur vertrokken om zo de meest steile klim al gehad te hebben voordat het warm word. Er wordt gezegd dat dit stuk bestaat uit 3200 treden. Ik heb ze niet geteld, maar geloof het direct. Tegen 15.00 uur zijn we op plaats van bestemming, Ghorepani dit keer. Grappig dat we onderweg veel dezelfde mensen weer tegen komen. In Ghorepani is het behoorlijk koud, dit ligt dan ook op 2860 meter. Gelukkig is er binnen een houtkachel zodat we lekker kunnen opwarmen.
Dinsdagochtend vertrekken Jeroen en ik al om 5.15 uur naar Poon Hill. Dit is een klim van een uur, maar de moeite waard omdat je dan de zonsopgang kunt zien op het Annapurnagebergte. Marin en Lisan zijn lekker blijven slapen en werden goed verzorgd door Lok. Na het ontbijt vertrokken. Opnieuw veel klimmen, maar we lopen nu vooral veel tussen de rododendron-bossen door. Erg mooi om te zien. De bomen zijn zo hoog dat je nauwelijks de toppen kunt zien. Opnieuw een zware dag met als eindpunt Tadapani. Ook hier is het koud en we besluiten dan ook om een heater te vragen in het restaurant. Dit heeft heel wat voeten in de aarde waardoor we al bijna klaar zijn met eten als die eindelijk komt. Wel lekker voor de rest van de avond.
Op dag vier beginnen we alweer redelijk met dalen en lopen een stukje door de jungle. We zien zelfs nog 3 apen voorbij komen wat natuurlijk erg leuk is. Het dalen gaat goed en de kinderen gaan razendsnel aan de hand van onze gidsen naar beneden. Zoveel energie hebben Jeroen en ik helaas niet meer, dus voor ons blijft het behoorlijk aanpoten. In Gandruk bekijken we nog een oud Gurung museum en besluiten dan eerst de berg af te lopen voordat we gaan lunchen. Dit valt behoorlijk tegen omdat de afdaling veel langer duurt dan voorzien en we uiteindelijk moe en hongerig onderaan de berg komen. Na een lange lunch (gelukkig duurt het gemiddeld een uur voordat het eten klaar en op is) moeten we beginnen aan de laatste klim voor die dag, naar Landruk. Gelukkig is de zon achter de wolken vertrokken en loopt het lekker door. Onderweg genieten we van spelende kinderen, koeien en geiten die overal rondlopen en oude mensen die wel erg zwaar beladen dezelfde weg omhoog moeten. Voor het eerst van onze reis gaat het regenen en onweren. Gelukkig zitten wij dan al hoog en droog.
Op dag vijf komen we maar langzaam op gang. Veel spierpijn van het continue afdalen, wat soms nog vermoeiender is als klimmen. We worden echter beloond met een goed hotel en een mooi uitzicht op de bergen. We zijn in Dhampus dit keer. Na een heerlijk stuk apple-pie (dat vers voor ons werd gebakken en dus anderhalf uur op zich liet wachten) en een bad voor Marin en Lisan genieten we vooral van het nietsdoen.
Dag zes is gelukkig een korte afdaling van maar twee uur. Iedereen is blij wanneer we Phedi bereiken en we met de minivan weer teruggebracht worden naar Pokhara. Een mooie, maar vooral zware tocht door de bergen. Marin en Lisan zijn echte kampioenen wat dat betreft en verdienen dan ook een medaille die ik de volgende dag gemaakt heb van geel papier.
Nu zitten we alweer een paar dagen in Pokhara en morgen vertrekken we naar Chitwan