Goodbye Vietnam!

 Zo leuk als we Hanoi 13 jaar geleden vonden, zo anders is het dit keer. De straten zijn hier nu ook vol met brommers en van de vele fietsen en mooie cyclo's die er toen waren zijn er nog maar weinig over. Onze taxichauffeur weet het hotel niet te vinden, dus rijden we redelijk doelloos door de stad totdat we het vinden. Het hotel is klein, maar lekker stil, dus dat is mooi meegenomen. Omdat we eigenlijk graag naar China willen besluiten we direct na aankomst bij Sinh café na te vragen of ze een visum kunnen regelen. In eerste instantie ziet dit er hoopvol uit, maar een paar uur later blijkt dit 6 werkdagen te duren. Te lang dus voor ons om op te wachten. Ook het boeken van een driedaagse toer naar Sapa verloopt niet soepel en na twee dagen Hanoi hebben we het eigenlijk helemaal gehad. Het is hier warm, hetgeen we willen lukt niet en de vermoeidheid van het reizen slaat toe. Wat nu?
Natuurlijk toch maar de stad bekijken en de tweede dag huren we een brommer. Jeroen is de drukte van HCMC gewend, dus rondtoeren in Hanoi is een makkie. Op dus naar het mausoleum van Ho Chi Minh en tevens zijn huizen even bekeken. Alles wordt hier strak in banen geleid en afwijken van de route is niet mogelijk. Wie per ongeluk buiten de lijnen loopt wordt dan ook (letterlijk) teruggefloten. Toch is het wel de moeite waard om te bekijken. Daarna wat tempels, pagodes en parkjes bekeken en een erg lekker broodje gegeten. Dé bezienswaardigheid van Hanoi schijnt het waterpuppet-theater te zijn, dus zitten we 's avonds eerste rang en genieten we van de voorstelling, zie ook de video.
Op zondag hebben we een tochtje gemaakt naar de Perfume Pagode. Eerst wat onenigheid over de kosten van de roeiboot. Zitten we er in, moet er nog iemand mee, waar we dan na de eerste stop ook nog op meten wachten. Hier hebben we echt geen zin in na alle tegenslagen van de afgelopen dagen en na enige geruzie met de roeister besluit ze dan toch verder te gaan. Na een tocht van een uur in de brandende zon besluiten we om met de kabelbaan naar boven te gaan. Helaas blijkt deze na een half uur wachten nog niet te komen, dus kaartjes weer teruggebracht en wat andere pagodes bekeken.
Maandagavond vertrekt onze slaaptrein om 19.40 uur naar Lao Cai. Ondanks dat dit maar 380 km van Hanoi ligt, doet de trein er bijna 10 uur over. Marin en Lisan slapen gelukkig weer en wij liggen te zweten en te hobbelen in de coupé. Het is ons niet echt gegund om een goede nachtrust te hebben. Na een uur gewacht te hebben op passagiers uit een andere trein gaan we dan eindelijk naar Sapa. En wat is dat mooi! Bergen met daar tussen in rijstvelden, maisvelden, rozenstruiken, riviertjes, spelende kinderen, waterbuffels die een modderbad nemen en dat allemaal omringt door bananenbomen en metershoge bamboe. De temperatuur is gezakt van 42º C in Hanoi, naar een aangename 28ºC in Sapa. Het uitzicht vanuit onze kamer is prachtig en we hebben ontzettend mazzel met het weer. Sapa staat er om bekend dat het er vaak erg mistig is en je dus weinig van al het moois ziet. Bij ons regent het een klein beetje, is de mist ver weg en de lucht prachtig blauw. Kortom, na alle vervelende dingen in Hanoi zijn we blij om hier te zijn. We wandelen twee dagen met een groep door de omgeving en worden vergezeld door de prachtige H'Mong dames met hun mooie kleding en de Red Dzao vrouwen met hun opvallende rode mutsen. Veel indruk maken de kleine kinderen op ons allen. Vaak niet ouder dan een jaar of 5 en dan met babybroertje op hun rug om wat ansichtkaarten of armbandjes te verkopen. Het liefst zou je bij hen allemaal wat kopen, maar omdat dit sterk wordt afgeraden besluiten we het niet te doen. Wel blijft het beeld ons achtervolgen. Sapa is verder een klein dorpje met een uitkijkpost op de berg. Na een behoorlijke klim hebben we opnieuw een prachtig uitzicht. Wanneer we op de laatste dag weer in de slaaptrein stappen zijn we moe, maar voldaan over deze mooie afsluiting van Vietnam.
Op donderdag gaan we wat shoppen en lekker uitrusten om vervolgens de dag ernaar naar Kuala Lumpur te vliegen.