Door de Mekongdelta naar Saigon

Vanuit Cambodja zijn we met een busje en de fastboot naar de grens met Vietnam gegaan. Onderweg zie je de vele kleine huisjes langs de Mekong staan. Kinderen spelen lekker in het water en zwaaien enthousiast als je langs vaart. Na de afhandelingen bij de grens van Cambodja varen we door naar de grens met Vietnam. Hier regelt onze reisleider de formaliteiten terwijl de rest op het vaste land wacht. Geen enkel probleem levert het dit keer op dat we maar 2 paspoorten hebben in plaats van 4 en omdat iedereen zijn visa van te voren heeft moeten regelen verloopt het allemaal vlot.
Onze eerste stop is Chau Doc. Hier overnachten we op een floating hotel. Gezellig al dat geschommel. De volgende dag is er tijd voor wat sightseeing op de rivier en in een dorpje waarna onze tocht verder gaat per cruiseboot. Dit keer zijn wij de enige passagiers en we genieten dan ook volop van de mooie omgeving en de luxe van een privé cruiseboot. Kunnen toch niet veel mensen zeggen.
Hierna nog een busrit en dan zijn we in Can Tho. Wat rondgewandeld in de stad en de volgende dag met een kleine groep mensen naar de floating market. Dit is erg leuk om te zien. Al die kleine bootjes die vooral groenten en fruit verkopen. Maar je kunt ook je ontbijtje laten klaarmaken als je dat wilt. Blijkbaar is de kwaliteit van de waren erg goed, want Engels meest beroemde tvkok Gorden Ramsey zien we met cameraploeg en al ook langs varen. Ben benieuwd of we deze uitzending nog een keer kunnen zien als we weer terug zijn. Na wat bezoekjes aan rijstfabriekjes is het tijd om even wat te drinken. Hier ligt een grote slang bovenop een kooitje zich net te ontdoen van zijn oude velletje. Erg leuk en ook wel spannend om de slang vast te houden maar Jeroen en Lisan hangen hem toch gewoon om hun nek. Applaus van medereizigers volgt. Na de lunch vertrekken we per minivan naar Saigon. Onderweg komt de chauffeur er achter dat hij nog iemand mist, dus opnieuw naar Can Tho. Gelukkig is er sinds 24 april een nieuwe brug, dus onze vertraging blijft enigszins beperkt.
In Saigon komen we pas laat aan en dan is de drukte wel even wennen. We besluiten om een hotel te nemen in de toeristenbuurt en wel aan de overkant van waar we uit het busje zijn gezet. Officieel heet Saigon Ho Chi Minh City maar de Vietnamezen gebruiken deze naam nauwelijks en eigenlijk is hij ook wel erg lang. Vaak wordt hij dan ook afgekort als HCMC of men zegt en schrijft gewoon Saigon. Zondag is het tijd voor de dierentuin en wat rondwandelen in deze metropool. Hier wonen 7 miljoen mensen en rijden 5 miljoen brommers. Kun je nagaan wat een drukte en chaos er soms is. Toch rijdt iedereen redelijk relaxt door de stad, wel op zo'n manier dat je soms je hart vasthoudt, maar we zien maar 1 ongeluk in de 4 dagen dat we er zijn. Maandag wagen we ons zelf in het verkeer. Jeroen is de held van de dag door op de brommer de stad door te cruisen. We bekijken het Reunification Palace waar op 30 april 1975 de president van Zuid-Vietnam zich overgaf en het einde van de oorlog betekende.
Daarna onze weg vervolgt langs wat kerken, pagodes, tempels en heel veel parken. Leuk om te zien dat mensen hier erg veel sporten. Wij kijken liever even naar Marin en Lisan die zich vermaken in de speeltuin. De laatste dag gaan we met een tour naar de Cau Dai tempel en de Cu Chi tunnels. Dit laatste is toch wel een beetje verplichte kost als je je wat wilt voorstellen van hoe de mensen in dit gedeelte van Vietnam de oorlog hebben beleefd en doorstaan. Na vier dagen hectiek, maar ook de charmes van de grootste stad van Vietnam is het tijd om te onthaasten aan de kust. Op naar Mui E.